ÖZET
Amaç:
Mikrobiyal keratitlerin yönetimi için bölgesel epidemiyolojik çalışmalara ihtiyaç vardır. Çalışmamızda, kliniğimizde son on yılda görülen mikrobiyal keratit hastalarının epidemiyolojik özelliklerini, predispozan risk faktörlerini, kornea kültürlerinden izole edilen mikroorganizmaları ve antibiyotik duyarlılığını analiz etmek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntemler:
Kliniğimizde 2013-2023 yılları arasında keratit tanısı ile kültür örneği alınmış hastaların dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastalar risk faktörlerinin varlığı, kültür sonuçları ve antibiyotik duyarlılığı açısından değerlendirildi.
Bulgular:
Mikrobiyal keratit tanısı ile kültür alınan 200 hastanın, 90’ında kültür pozitifliği elde edildi (%45,0). Hastaların yaş ortalaması 64±19 (18-94) olup 45’i kadın 45’i erkekti. En yaygın görülen risk faktörü korneal transplant (%42,2) idi. Pozitif kültürlerin 75’inden (%83,3) bakteriyel, 15’inden fungal keratit sorumlu idi (%16,7). On üç kültürde polimikrobiyal üreme oldu. Toplamda 87 bakteri ve 16 mantar izole edildi. İzole edilen 103 mikroorganizmanın 46’sı gram-pozitif bakteri (%44,7), 41’i gram-negatif bakteri (%39,8) ve 16’sı mantar (%15,5) idi. Bakteriyel keratitlerde en yaygın mikroorganizmalar Pseudomonas aeruginosa (%16,5), Staphylococcus aureus (%13,6), iken fungal keratitlerde Candida türleri (%8,7) idi. Gram pozitif bakterilerin Gentamisin ve Vankomisin duyarlılığı %100 idi. Gram-negatif bakterilerin çeşitli aminoglokozidlere duyarlıkları %76,5 ile %87,0 arasında olup Seftazidim (%81,8) ile karşılaştırılabilir düzeydeydi. Tüm bakteri türleri için çeşitli florokinolonlara duyarlılık %77,8 ile %100 arasında değişmekteydi.
Sonuç:
Kliniğimizdeki mikrobiyal keratitlerin en yaygın etkeni bakterilerdi. En yaygın mikroorganizmalar Pseudomonas aeruginosa ve Staphylococcus aureus idi. Sonuçlarımıza göre bakteriyel keratit ampirik tedavisine vankomisin ile bir sefalosporin veya aminoglikozid kombinasyonu ile başlanabilir. Yakın takip ile kültür sonuçlanana kadar ya da kültür negatif olgularda yanıt alınamaması durumunda erken tedavi modifikasyonunu düşünülebilir.
