ÖZ

Amaç

Türkiye’de, uzman hekimlerin iş yükünün önemli bir bölümünü sağlık kurulu muayeneleri oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, günlük pratikte sıkça gerçekleştirilen bu muayeneyi göz hastalıkları uzmanlarının bakış açısından detaylı olarak değerlendirmek ve eksiklikleri ile farklılıkları analiz etmektir. Ayrıca, itiraz ve sevk nedenleriyle üçüncü basamak hastaneye yönlendirilen sağlık kurulu belgelerindeki dış merkezlerde kaydedilen oftalmolojik muayene bulguları ve engellilik puanlarını, kendi hastanemizde kaydedilen verilerle karşılaştırmaktır.

Gereç ve Yöntemler

Aralık 2022-Ocak 2025 yılları arasında sağlık kurulumuza başvuran hastaların dosyaları geriye dönük olarak taranarak engellilik oranı için başvuranların dosyaları incelendi. İtiraz nedenli başvurular itiraz grubuna, sevk nedenli başvurular sevk grubuna eklendi. Tüm hastaların hastanemizde yapılan göz muayene bulguları ile dış merkez göz muayene bulguları kaydedildi. Engel puanı verilenlerin oranları, tanıları, itiraz ve sevk gerekçeleri değerlendirilerek karşılaştırıldı.

Bulgular

Hastanemiz sağlık kuruluna, göz muayenesi gerekli olarak yapılan itiraz ve sevk nedenli başvurular belirlendi ve çalışmaya alındı. İtiraz grubundaki 58 hastanın 34’ü (%58,6) erkek, 24’ü (%41,4) kadındı, ortalama yaş 58,3±17,6 yıl idi. Sevk grubunda 12 hastanın 6’sı (%50) erkek, 6’sı (%50) kadındı, ortalama yaş 51,4±9,1 yıl idi. İtiraz grubunda dış merkez göz hastalıkları engellilik puanı hastanemizden yüksek olanlar 9 (%15,5) hasta, engel puanı hastanemizden düşük olanlar 12 (%20,6) hasta, 37 (%63,9) hastanın ise engel puanı aynıydı. İtiraz grubunun hastanemiz göz hastalıklarından aldıkları engellilik puan ortalaması 18,7±12,3 iken, dış merkezde 17,9±14,6 idi her iki grup arasında istatistiksel anlamlılık saptanmadı (p=0.641).

Sonuç

Üçüncü basamak hastanelere itiraz ile yönlendirilen hastaların dış merkez göz muayene bulguları ile hastanemiz sağlık kurulunda değerlendirilen hastaların göz muayene bulgularının çoğu benzer saptanmıştır. Saptanan en sık farklılık görme keskinliklerinde ve yönetmeliğin farklı yorumlanmasına bağlı olarak puan değerlendirilmesinde olmuştur. İkinci basamak sağlık kuruluşlarında mevcut olmayan cihazlar nedeni ile hastaların üst merkezlere sevki gerekmektedir, bu hastaneler arası çeşitlilik göstermektedir. Bu konuda ekonomi- işlevsellik çalışmaları yapılarak cihaz tedariği ile sevk maliyetinin önüne geçilmeye çalışılmalıdır.