ÖZ

Amaç

Yaklaşık 13,5 milyon kişinin etkilendiği Türkiye’de 6 Şubat 2023’te meydana gelen deprem, çocuklar da dahil olmak üzere önemli hasarlara ve can kayıplarına neden oldu. Vaka sayısının yüksek olması nedeniyle ilk müdahaleleri yapılan depremzede çocuklar tedavilerinin devamı için Türkiye genelindeki çeşitli hastanelere sevk edildi. Çalışmamızda hastanemizde tedavi gören depremzede çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesini amaçladık.

Gereç ve Yöntemler

Çalışmaya, hastanemize sevk edilen veya poliklinik başvurusu sonrası yatırılan çocuk hastalar dâhil edildi. Yaş, cinsiyet, ikamet yeri hastaneye başvuru nedeni, enkazda kalma durumu ve süresi, kurtarılma şekli, birinci derece yakını kaybı, refakatçi durumu ve taburculuk sonrası yerleşim durumu gibi sosyodemografik veriler toplandı ve tanımlayıcı istatistik yöntemleri kullanılarak analiz edilmiştir.

Bulgular

9 Şubat-2 Mart 2023 tarihleri arasında, üçüncü basamak bir hastanede 42 çocuk hasta takip edilmiştir. Çocukların yaş ortalaması 8,3±4 yıl olup, 23’ü (%54,8) erkekti. Enkaz altında kalma süresi ortalama 28,60±26,87 saat (1-105 saat) olarak belirlenmiştir. Enkaz altında kalan 33 çocuktan 17’si (%51,5) resmi kurtarma ekipleri, 16’sı (%48,5) ise yakınları veya siviller tarafından çıkarılmıştır. Refakatçisi olmayan 17 (%40,4) çocuk, hastane yönetimi tarafından görevlendirilen personel eşliğinde takip edilmiştir. Birinci derece yakını kaybeden çocuk sayısı 24 (%29,16) olarak belirlenmiştir. Dört ekstremiteden en az birinde fasyotomi gereksinimi 14 (%42,4) hastada görülürken, 6 (%18) çocuk amputasyon geçirmiştir. Enkaz altında kalma süresi ile amputasyon, fasyotomi veya diyaliz ihtiyacı arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Ortalama yatış süresi 33 gün (6-84 saat) olarak hesaplanmıştır. Taburculuk sonrası 29 (%70,7) çocuk, önceki ikametgahlarına dönememiştir.

Sonuç

Çalışmamızdaki olgular depremden ciddi şekilde etkilenen kesimin çok az bir kısmını yansıtsa da özellikle çocukların büyük bir kısmının yaşadığı yerden farklı bir bölgede ikamet etmek zorunda kalması önemli bir sosyal soruna işaret etmektedir. Bu nedenle doğal afetler sonrası medikal tedavileri tamamlansa bile çocuk olguların için barınma ve psikososyal destek gibi uzun vadeli ihtiyaçların karşılanması büyük önem taşımaktadır.